“شب شعر مریم” در کرمان برگزار شد

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی لوار ما، در این مراسم که لیلا افشار اجرای آن را عهده‌دار بود، شاعران و هنرمندانی همچون معین حجت، عباس مولایی، معصومه سعید، راضیه کارگر، مهتاب عزیزی، احمد قنبری، اکرم توکلی، سعیده اسماعیلی، ناصرفرحبخش، مهدی منتظری، محمدسلطانی، سمیه نوروزی، محمدرضا براهام، مهناز سعید، ولی‌الله خادمیه، بتول موذنی، فرشیده گلزاده، سیدعلی منصوریان، عبدالرحیم عبدالکریمی، فهیمه مجیدی، فریده لاری زاده، مریم رفیعی، حسینعلی خالویی حضور داشتند و به شعرخوانی و اجرای برنامه پرداختند.
همچنین در این مراسم علیرضا مایلی به مداحی در وصف مادر و حضرت صدیقه طاهره(س) پرداخت.
در این شب شعر مدیر انجمن ترانه کرمان گفت: اولین ترانه زندگی هر انسانی را مادر در گوش او زمزمه می‌کند و این صدای مادر است که زندگی را در روح و کالبد هر انسان جاری می سازد.
عبدالرحیم عبدالکریمی با بیان اینکه هیچ واژه ای یارای به تصویر کشیدن غم از دست دادن مادر را ندارد افزود : لالایی های مادران سرزمین ما ، ریتم و موسیقی را با همراهی عشق و محبت از کودکی در وجود فرزندان نهادینه می‌کنند و اینگونه است که بسیاری از ایرانیان دارای بن مایه هنر می باشند. وی ضمن آرزوی سلامتی برای محمدعلی عربنژاد از خداوند برای وی صبر آرزو نموده و گفت : برگزاری نشست شاعرانه برای بزرگداشت یک مادر هنرمند پرور ، یکی از زیباترین کارهای ممکن بود که به همن انجمن دلرعالم و انجمن ترانه کرمان صورت پذیرفت.
سیدعلی منصوریان دبیر انجمن ادبی دل عالم هم ضمن تشکر از حضور گرم شاعران و تسلیت به خانواده‌‌ی عرب نژاد. گفت: این سنت بسیار خوبی‌ست که یاد مادر و پدران آسمانیِ شاعران کرمانی در انجمن‌های ادبی کرمان برگزار می‌شود.
منصوریان گفت: این سنت، نشانه‌ی قدردانی هم از شخصیت والای والدین و هم قدردانی از شاعران محسوب می‌شود و الفت قلوب را به همراه خواهد داشت.
محمدعلی عرب‌نژاد نیز در پایان این مراسم از حضور گرم و صمیمی شاعران تشکر کرد و گفت: از زمان درگذشت مادرم، هر روز بیش از روز قبل شرمنده‌ی لطف دوستان و شرمنده روح پاک مادرم می‌شوم چرا که امروز می‌فهمم که لایق این همه محبت دوستانه و این همه مهر مادری نبودم و نیستم ولی همچنان محبت دوستان برای بنده جاری و ساری‌ست و تسلی‌بخش این داغ بزرگ است.
وی با بیان خصوصیات و مهربانی‌های زنده یاد مریم عرب نژاد، گفت: مادرم همیشه شهرزاد قصه‌گوی هزار و یکشب زندگی من و پدرم بود. زمانی به اشتباه و بر اثر خامی فکر می‌کردم به واسطه‌ی هنر شاعری و مداحی جزو افتخارات زندگی مادر و پدرم هستم؛ اما سیل محبت‌های دوستان و کسانی با مرحومه والده آشنایی داشتند پس از فوت مادرم، موجب شد بفهمم که مادرم از بزرگترین افتخارات من است و هرچه دارم بواسطه‌ی دعا و حمایت و اعتبار والدینم بوده و هست.