فصل خرما چینی…./ تصاویر

✔️سهراب براهام

گاه لوار داغ آفتاب مرداد ماه می وزد و گاهی شرجی بر اندام نخل ها رنگ می گراید. می گویند：فصل خرما پزون آغاز شده است. سالهای قدیم دهه سی و چهل، مردم در این فصل دستی به یال الاغ و نوازشی به گردن گاو وشتر می کشیدند و راه دور و دراز یک ماهه ای را طی میکردند تا با مبادله کالا به کالا صاحب خرما شوند، آنوقت ها که خیال آدمی را دلالان آشفته نمی کردند. آن روزها املاک دولتی بود و زمین ها تحت اختیار دولت و کسی حق کاشت نهالی بر روی زمین را نداشت، تنها مناطقی در دور دست از جلگه جیرفت و رودبار زمین مثل گلاشگرد، رودخانه بر، زیارت علی و نودژ که هم اکنون جز حوزه استحفاظی استان هرمزگان می باشند خرما و درخت نخل بسیار بود و می توانست جوابگوی شکم گرسنه مردم باشد.
در سالهای قحطی و نداری و بعد ها سال اصلاحات اراضی روی کار آمد و در سال ۱۳۴۱ املاک از طرف شاه به مردم واگذار شد و مردم اختیار دار زمین خود شدند و با کاشت نخل و مرکبات بی نیاز گشتند.
هر چند که خشکسالی ها چهره آن همه شکوه و سرسبزی را کمرنگ کرده است اما نعمت خدا فراوان است و هنوز آثار آن نخل ها به صورت دارک (بلند و بی ثمر ) در منطقه های گلاشگرد و زیارت علی یافت می شود.
آن روزها خرما را با آش درست شده از حبوبات و جو معامله می کردند و در ظرف های حصیری چون پری، درزیلی، چیچکی و مشک های که از پوست بز درست می شد می ریختند.

در آن زمان بیشتر خرماها زرد رنگ بود و وقتی که در ظرف می ریختند هسته ی آن را می گرفتند و در زمستان خرما را که از ظرف ها بیرون می آوردند اینهو عسل سرمازده گره,گره رنگ می گرائید و طعم شیرینش گرما بخش هوای سرد و محفل قصه گویان شبانه منزل عیال بارها می شد.
چه سالهای را که پشت سر گذاشتند و چه یادها و خاطره ها که سینه به سینه به ما رسید.
امروز به شکرانه نعمت الهی اکثر مردم باغدارند و فصل رطب چینی و خرما چینی را از مرداد ماه نه در فاصله ای دور بلکه در آبادی خود آغاز می کنند و تا مهر ماه به پایان می رسانند.
حال به جای مشک و پری و درزیلی از یخچال ها گرفته تا سردخانه های بزرگ استفاده می شود و هر وقت از سال می توانید رطب و خرمای تازه مورد استفاده قرار دهید، باشد که در حد ظرفیتمان زکات مالمان یادمان نرفته باشد که خداوند بسیار بخشنده و مهربان است.

تصاویر: محمدرضا براهام