روابط عمومی بخشی از تاریخ است

یادداشت/محمدرضا براهام

روایت است که روزی دانشجویی در کلاس درس استاد باستانی پاریزی از وی پرسید: استاد راز موفقیت شما در نوشتن تاریخ چیست؟! استاد باستانی پاریزی پاسخ می دهد: همین اتفاق های روزمره را بنویسید، روزی تاریخ اند.

حال اگر به رسالت و مسئولیت اجتماعی روابط عمومی بنگریم، آیا روابط عمومی بخشی از تاریخ نیست؟!

اگر به همین بحران کرونا در کشورمان بنگریم، نقش روابط عمومی های حوزه بهداشت و درمان در ثبت لحظه به لحظه این بحران جهانی چقدر موثر بوده و قطعا ثبت و ضبط فیلم ها و تصاویری که از لحظات جان فشانی کادر بهداشت و درمان و همچنین نشان دادن رنج و سختی بیماران درگیر این بیماری منحوس، برای آیندگان خود بخشی از تاریخ خواهد بود.

از طرفی یک روابط عمومی باید با بینشی عمیق و آینده نگری دقیق، در هر حوزه ای که فعالیت می نماید در ثبت و ضبط تمام اخبار و اطلاعات روزمره نهایت دقت و تمرکز را نشان داده و این مسئولیت اجتماعی را به نحو احسن انجام دهد.

اگر به چند دهه پیش در استان کرمان بنگریم، روزگاری بیماری مالاریا در منطقه جنوب این استان به یک بحران تبدیل شده بود که حتی در شهرستان جیرفت، اداره مالاریا برای ریشه کن کردن این بیماری راه اندازی گردید که سالها با تلاش فراوان حوزه سلامت این بیماری ریشه کن شد.

حال اگر همان بحران در برهه ای از زمان حال یا آینده تکرار شود، آیا از تجربیات و تلاش های شبانه روزی آن عزیزان چیزی ثبت و ضبط گردیده است که به کار آید؟!

در اینجاست که ما به اهمیت روابط عمومی در هر حوزه ای برای ثبت دقیق وقایع پی می بریم که چقدر می تواند یاری رسان باشد.

این تنها نمونه ای کوچک از رسالت و اهمیت کار روابط عمومی در حوزه سلامت بود و چه موارد بزرگ تر و کوچک تر در حوزه های مختلف صنعت، معدن، میراث فرهنگی، منابع طبیعی و.. است که توسط عزیزان حوزه روابط عمومی ثبت و ضبط گردیده که خود می تواند روزگاری به دست آیندگان رسیده و احوال و اتفاقات این دوران را به آنها منتقل کند که قطعا هرکدام از آنها دنیایی از تجربه و اطلاعات را به همراه خواهد داشت که می تواند کارساز باشد.

از طرفی تنها، کسی که در حوزه روابط عمومی فعالیت کرده باشد می داند که چقدر کار سخت و استرس آوری است و فعالین این حوزه کارمند نیستند که در ساعاتی مشخص به کار بپردازند، بلکه آنها در بیست و چهار ساعت شبانه روز باید آماده خدمت باشند و اگر ذوق هنری همراه با صداقت و درستی در کارشان نباشد، نمی توانند در این حوزه فعالیت مثمر ثمری داشته باشند و قطعا بخشی از تاریخ آن مجموعه ناقص خواهد بود.

حال امید است همه ی کارکنان حوزه روابط عمومی در هر کجای کشورعزیزمان بتوانند این مسئولیت خطیر اجتماعی را به بهترین وجه ممکن انجام داده و به تاریخ بسپارند که آیندگان از نسل و دوران ما به عنوان امانت داران واقعی تاریخ یاد کنند.

پی نوشت: یادداشت برگزیده دومین جشنواره نگارش چراغ روشن رابطه ( ویژه کارکنان روابط عمومی های استان کرمان)

محمدرضا براهام/ روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی کرمان