پروین اعتصامی دیالوگ را در شعر فارسی، پر رنگ کرد

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی لوار ما، سالن کتابخانه عمومی ماهان شامگاه پنجشنبه ۲۵ اسفندماه ۱۴۰۱ میزبان نشست مشترک شاعران کرمان و ماهان بود.

در این نشست ادبی که با حضور پیشکسوتانی نظیر استاد احمد اسدالهی، مرتضی میرحسینی ، عباس مولایی ، محمدعلی قدیمی ماهانی ، محمدعلی ملازاده ، سیدعلی منصوریان، عبدالرحیم عبدالکریمی، محمدعلی عرب نژاد، دکتر فریبا دانشور ، دکتر مریم مداح، مهناز سعید، معصومه سعید، فرشته غنی پور و … برگزار شد، حسین سبزه صادقی، شاعر و پژوهشگر ادبیات پیرامون شعر و شخصیت پروین اعتصامی گفت: ” زندگی صحنه ی یکتای هنرمندی ماست، هر کسی نغمه ی خود خواند و از صحنه رود، صحنه پیوسته به جاست، خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد ” نغمه ی پروین از جمله نغمه هایی است که به یادها سپرده شده است.
وی افزود ؛ در گذر زمان استعدادها و قریحه های بالقوه ی بسیاری پا به عرصه ی وجود می گذارند اما همه ی آن ها خوش شانسی پروین که اختر چرخ ادب نام گرفته را نداشته اند که در یکی از پیچ های مهم تاریخ ایران به دنیا بیاید، درست در سال ۱۲۸۵ که همزمان با امضای فرمان مشروطه است و ایران آبستن تحول و حرکت به سمت تقسیم و توزیع نسبی قدرت متمرکز در دست دربار بین سایر اقشار با تشکیل مجلس ملی.

سبزه صادقی در ادامه گفت ؛ گاهی زمین و زمان دست به دست هم می دهند که اتفاقی مبارک و موثر رقم بخورد و پروین در تبریز در خانه پدری نویسنده و مترجم و از رجال سیاسی اجتماعی به دنیا می آید.
در شش، سالگی به تهران می آید و می شود محشور با شخصیت‌های مثل ملک الشعرای بهار و دهخدا که از دوستان پدرند.
این دختر خوش قریحه که آذری زبان است فارسی و عربی را توسط معلم خصوصی می آموزد و از مدرسه آمریکایی ها پایان نامه می گیرد و در دانشسرا به عنوان کتابدار استخدام می شود و در مجموع فضای مناسب مهیا شده باعث می شود که ایشان با سی و پنج سال عمر کوتاه خودش را به تاریخ ادبیات بیفزاید.

این شاعر و پژوهشگر در ادامه صحبت های خود گفت؛ پروین اعتصامی در زمانی آمدند که تحولات جهان مدرن به ایران هم رسیده بود و اقتضای زمان نیما را بر آن داشته بود که استبداد وزن عروضی و قافیه مستتر در سنت هزار ساله شعر فارسی را بشکند و پروین نیز کارهایی در شعر کرد که پر رنگ کردن مناظره و دیالوگ و گفتگو که در فرهنگ و ادبیات تک صدایی ما از عناصر کمرنگ و غایب بود از جمله ی این کارهاست.

وی افزود؛ اگر چه لحن و زبان پروین ادامه سنت شعر کلاسیک و مردسالارانه است اما او زن را می نویسد، آشپزخانه اش را می نویسد و مناظره ی سوزن و نخ، پیاز و سیر و لوبیا و… از جمله شعرهای اویند که زن محبوس در اندرونی را به نوعی نشان می دهد.
مناظره ی مست و محتسب که نقاشی جامعه ای ریاکار است، تصویرگری کلام از جمله اشعار موفق اختر چرخ ادب فارسی است.
وی در پایان با قرائت شعری از ایشان یادش را گرامی داشت.
محتسب، مستی به ره دید و گریبانش گرفت
مست گفت ای دوست، این پیراهن است، افسار نیست

گفت: مستی، زان سبب افتان و خیزان میروی
گفت: جرم راه رفتن نیست، ره هموار نیست

گفت: میباید تو را تا خانهٔ قاضی برم
گفت: رو صبح آی، قاضی نیمه‌شب بیدار نیست

گفت: نزدیک است والی را سرای، آنجا شویم
گفت: والی از کجا در خانهٔ خمار نیست

گفت: تا داروغه را گوئیم، در مسجد بخواب
گفت: مسجد خوابگاه مردم بدکار نیست

گفت: دیناری بده پنهان و خود را وارهان
گفت: کار شرع، کار درهم و دینار نیست

گفت: از بهر غرامت، جامه‌ات بیرون کنم
گفت: پوسیدست، جز نقشی ز پود و تار نیست

گفت: آگه نیستی کز سر در افتادت کلاه
گفت: در سر عقل باید، بی کلاهی عار نیست

گفت: می بسیار خوردی، زان چنین بیخود شدی
گفت: ای بیهوده‌گو، حرف کم و بسیار نیست

گفت: باید حد زند هشیار مردم، مست را
گفت: هشیاری بیار، اینجا کسی هشیار نیست

گفتنی ست در این همایش علاوه بر شعرخوانی شاعران حاضر در جمع قطعه ای موسیقی سنتی توسط،هنرمند ماهانی جناب افغان پور اجرا شد.