مدیریت در مکتب حاج قاسم

حتماً جمله معروف سردار سرافراز جهان اسلام، سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی را شنیده اید که فرمود: باید به این بلوغ برسیم که نباید دیده شویم آنکه باید ببیند، می بیند.

روی این حرف و صحبت میتوان دیوانی از تفسیرات متفاوتی در حوزه های خاص زندگی و مراتب اجتماعی و نوعا یک سبک مدیریتی نوشت و نگاشت. برخی مدیران آب را در لیوان بی رنگ می خورند. ولی آنچنان تبلیغات رسانه ای راه می اندازند، که در نگاه مخاطب آب رنگی در لیوان رنگین کمانی میل شده است! مگر ما در محضر خدا نیستیم؟ خدا میبیند و به موقع و سروقت فیلم تدوین شده خدا درعالم پخش می گردد. پس چرا غلو میکنیم؟ و از کاه کوه می سازیم؟ سردار دلها در طول زندگی پر درخشش هرجا بود، نقش عشق و محبت به دلها زد و جلوی دوربین های دنیایی نرفت. دیدید که دوربین خدا، چنان در ساعت ۱:۲۰ بامداد و نیمه شب، شب را روشن و منور کرد و جهان را مبهوت یک چهره مردمی و امت دوست نمود. آری دوربین خدا شب و روز نمی شناسد، سردار تا بود جلوی دوربین و جلوی چشم ها نبود، تا رفت همه دیدند و فهمیدند که چه کسی را از دست دادند. وقتی هم رفت فکر میکنی چطوری جلوی دوربین خداوند رفت؟ یک دست و یک انگشتر سوخته، نقش اول سناریوی خداوندگار بود. که جهان را ثابت کرد. دستی به تصویر کشیده شد تا مدت ها دست دادن ممنوع شود! این است کارگردانی خداوند رحیم و بزرگ،

مدیران عزیز: از حاج قاسم درس بگیرید، و منم منم نکنید . قوم و خویش بازی نکنید . شایسته سالاری پیش سازید و برای خدا کار کنید. هر چند شعار میدهیم که ما اهل کوفه نیستیم على تنها بماند. ولی سید علی تنهاست، بیایید، کوفی گری نکنیم و به فرمایش رهبر معظم، گوش فرا دهیم و به فکر مردم و معیشت و امرار معاش مردم باشیم. وقتی مردم راضی بودند، یعنی سید على راضی است. رهبر راضی باشد، یعنی خداوند راضی هست، حاج قاسمی باشید.

/منتشر شده در شماره ۸۲۴ هفته نامه نذیر کرمان