اتراقی دلچسب در سربیژن، سیبری جنوب کرمان/ تصاویر

پنجشنبه گذشته شانزدهم تیرماه به اتفاق آقایان رستم سلطانی رمونی ، علی ملازاده و حسین سبزه صادقی جهت برگزاری کارگاه ادبی و شرکت در همایش داستان نویسان جیرفت که به بهانه بزرگداشت روز قلم توسط اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی جنوب کرمان در دلفارد برگزار شد، شرکت کردیم .

در راه برگشت به کرمان کشش منطقه زیبای سربیژن ما را به گشت و گذار در این دیار دلنشین ترغیب کرد.

درختانی نظیر اورس ، بادام ، درمنه ، آویشن و… و باغ های سردسیری گردو و زردآلو و گیلاس و … گندم زارهای سنتی ، یونجه کاری ها و دام و طیور ، چشمه سار ها ، چمن زارها و قنوات ، هوای خنک گونه نواز و از همه مهمتر حضور نجیب و دوست داشتنی اهالی فهیم این دیار همه و همه اتمسفری آرامش بخش را می سازد که هوش و دل هر رهگذری را می رباید .

وجود زمستان های برف آگین این منطقه که گاهی باعث برگزاری جشنواره های فرهنگی ورزشی برف هم می شود  و تابستان های خنک ، ذهن آدم را قلقلک می دهد که سیبری جنوب کرمان بنامدش .

در گشت و گذارمان به یکی از پارچه های آبادی سربیژن به نام ”چکر چمن ” برای دیدن قنات رسیدیم ، رفیعی عضو شورای آنجا همراهمان شد در کنار خروجی آب قنات که در اثر کم آبی در لوله قرارش داده بودند تا با کمک استخر کفاف آبیاری باغ ها را بدهد ، سخاوتمندانه با زردآلوهای باغ آبادش پذیرایی مان کرد .

به گفته ی یکی از اهالی ارتفاعات این منطقه زیستگاه خوب و امنی برای حیواناتی مثل گرگ ، گراز ، عقاب قهوه ای و از همه مهمتر گونه ی نادر خرس سیاه آسیایی ست .

در مورد وجه تسمیه سربیژن چند روایت در افواه وجود دارد ، عده ای آن را جغرافیای شکل گرفتن قصه بیژن و منیژه شاهنامه ذکر می کنند ، برخی به علت سردی بسیار هوایش این نام را خلاصه شده ” سرد بید زن ” توصیف می کنند و …

خلاصه جای شما خالی لحظاتی خوبی داشتیم با این تکه ی جدا شده از بهشت،

سربیژن یا به لفظ محلی هایش سربیزن در پنجاه و پنج کیلومتری جیرفت و صد و شصت کیلومتری کرمان قرار دارد .
دوربینم را همراه نیاورده بودم ، عکس ها را با گوشی موبایل گرفته ام، اما سهیم کردن شما را با مشاهده مجازی این سرزمین خالی از لطف ندیدم.

محمدرضا براهام